نظرات ياداشت مقام محو - منتظران ظهور نزديك است

+ ساسان

فعل رفتن رو صرف کن : رفتم رفتي رفت ساکت مي شوم، مي خندم، ولي خنده ام تلخ مي شود.استاد داد مي زند : خوب بعد؟ ادامه بده و من مي گويم : رفت .رفت رفت. رفت و دلم شکست..غم رو دلم نشست.رفت شاديم بمرد.شور از دلم ببرد . رفت..رفت.رفت و من مي خندم و مي گويم:خنده تلخ من از گريه غم انگيزتر است...کارم از گريه گذشته است به آن مي خندم